Niniejsza monografia zawiera rozdziały poświęcone tematyce samobójstwa w okresie dojrzewania, napisane przez członków kadry ośrodków Brent Adolescent Centre oraz Centre for Research into Adolescent Breakdown, a także sprawozdanie z konferencji zatytułowanej „Skłonności samobójcze nastolatków”, która odbyła się w październiku 1993 roku. Autorzy dzielą się swoim doświadczeniem z pracy z tymi bardzo zagubionymi młodymi ludźmi, udzielają wskazówek praktycznych i zachęcają do jak najwcześniejszych działań prewencyjnych. Próbują także zrozumieć, jak to się dzieje, że młodego człowieka ogarniają myśli samobójcze. Większość prób samobójczych podejmowanych jest po okresie dojrzewania płciowego, gdyż wtedy część nastolatków traktuje swoje ciało jako wroga, którego należy unicestwić. Z problemem, który w latach 90. XX wieku budził taki niepokój autorów tej monografii, zmagają się także zaniepokojeni rodzice i profesjonaliści w drugiej dekadzie wieku XXI w Polsce. Oni także szukają odpowiedzi na to, jak pomagać młodym ludziom w tym trudnym okresie rozwojowym, jak zapobiegać próbom samobójczym nastolatków. Odsetek samobójstw i prób samobójczych wśród młodzieży dowodzi, że mamy jako społeczeństwo bardzo poważny, wręcz zatrważający problem, tymczasem działania nastawione na rozwiązane tej kwestii, będącej przecież sprawą życia lub śmierci, są niespójne, czasem wręcz ze sobą sprzeczne. Ten kłopot powinien interesować wszystkich, którzy pracują z nastolatkami o skłonnościach samobójczych i usiłują im pomagać. Zdajemy sobie przecież sprawę z tego, że zmarnowanie szansy udzielenia pomocy może oznaczać zaprzepaszczenie możliwości utrzymania nastolatka przy życiu. Wiemy, że niezależnie od tego, co zrobimy i jak zinterpretujemy kryzys, niektórzy młodzi ludzie są zdeterminowani i chcą umrzeć. Dla nich nasze wysiłki znaczą niewiele lub tyle, co nic. Istnieją jednak podstawowe wskazania, jak rozumieć samobójstwo w okresie dojrzewania, dzięki którym łatwiej zrozumieć cierpienie psychiczne osoby, która zdecydowała się umrzeć lub uważa, że nie ma innego wyboru.

„Benjamin H. Ogden przeprowadza ciekawy i odważny eksperyment intelektualny. W dziewięciu oryginalnych rozdziałach wypracowuje nowe – uwzględniające żywotność obu dziedzin – metody prowadzenia dialogu między literaturą i psychoanalizą. Jestem zafascynowany jego poszukiwaniami nowej formy pisania «pomiędzy dziedzinami», które wiodą go do tego miejsca, «w którym przebywamy przez większość czasu». To właśnie w tej przestrzeni, w tym wspólnym punkcie wyjścia Ogden prezentuje się jako prawdziwie niezależny myśliciel i pisarz”. Antonino Ferro Benajmin H. Ogden w swojej książce analizuje dzieła takich pisarzy, jak J. M. Coetzee, Flannery O’Connor, Vladimir Nabokov, Fiodor Dostojewski, Tarjei Vesaas, odkrywając i omawiając tajemnice, które literaturze zapewniają niezwykłą moc. Następnie nawiązuje do tych tajemnic, gdy wprowadza do refleksji nad dziełami literackimi psychoanalityczne rozumienie zjawisk myślenia i śnienia oraz przeżywania utrat.